اینجا شهر رقصندههای سرخ است ؛ بخشی از غربیترین نقطه ایران که کمتر بین گردشگران شناخته شده اما جاذبههای تاریخی و طبیعی فراوانی برای گردشگران دارد.
ژین:از سه سوی میان باغهای سر سبز محصور شده، سوی دیگر کوهها مأمن عشایر چادرنشین است. تا مرز عراق کمی بیش از ۳۰ کیلومتر و تا مرز ترکیه حدود ۴۰ کیلومتر راه است. اشنویه این روزها که آفتاب پر قدرت میتابد، دمایش از ۳۱ بالاتر نمیرود و اگر باد از سر باغها بگذرد و به شهر برسد، خنکای مطبوعی با خود میآورد. باد به میان شاخه و برگهای باغهای فراوان شهر میپیچد و خوشههای قرمز گیلاس را به رقص در میآورد، اشنویه پایتخت گیلاس ایران است.
از بلندای کوههای مشرف به شهر خط افق سبز دیده میشود. باغها شهر را در حصر گرفتهاند و رو به گسترش هستند. برخی اهالی میگویند که ازدیاد باغها باعث کم شدن زمین و بالا رفتن قیمت خانهها در اشنویه شده است. این حجم سبز خبر از قوت خاک و کیفیت آب اشنویه میدهد و این شهر را مناسب کشاورزی کرده است. چغندر، کلزا و باغهای میوههای مختلف در اشنویه فراوان است اما کشاورزی اشنویه را با یک محصول میشناسند؛ گیلاس.
گیلاس بر یک نوع نیست و انواع مختلفی دارد که برخیشان حتی سرخ نیستند و رنگ صورتی و زرد دارند. گیلاس محلی، گیلاس تکدانه، گیلاس لاکچری، گیلاس مجلسی، گیلاس خوشهای، گیلاس سفید دانشکده (موزی)، گیلاس زرد دانشکده (صورتی) و آلبالو گیلاسی انواع گیلاسهایی است که در شهر اشنویه پیدا میشود.
در چند سال اخیر جشنواره ای سراسری هر ساله تحت عنوان (جشنواره گیلاس) در اشنویه برگزار شده است که باعث معرفی خوب محصولات گیلاس این شهرستان و جذب گردشگران زیادی به خود شده است.